چشمه‌های آبگرم مناسب آنهایی‌ست که به امید تسکین دردهای مفصلی و روماتیسمی یا مشکلات پوستی هستند و یکی از این چشمه‌ها که با تهران فاصله چندانی ندارد، آبگرم لاویج است.
این آبگرم جای خیلی قشنگی‌ست. هم درد و مشکلات را تکسین می‌دهیم و هم از منظره جنگل و هوای تمیز لذت می‌بریم. از چمستان که به سمت آبگرم لاویج می‌رویم، از پارک کشپل می‌گذریم. این پارک جنگلی منظره چشم‌نوازی دارد و کاری می‌کند که راه کوتاه‌تر به نظر برسد.
این منطقه ییلاقی ۲۵۰۰ متر از سطح دریا بلندتر است و از آن بالا همه چیز چشم‌نوازتر و تماشایی‌تر است.
روستا، میان دره‌های جنگلی کوه‌های البرز قرار گرفته و تصویر انبوه درختانی که دامنه کوه را پوشانده‌اند، بهشتی برپا کرده‌اند. آب گرم در شرق منطقه، از دل زمین بیرون می‌آید. این آبگرم پر از گوگرد و املاح معدنی‌ست و تاثیر درمانی دارد، ولی خودمان را برای بوی بد و تند گوگرد هم باید آماده کنیم. گردشگران زیادی به اینجا می‌آیند؛ بنابراین، دوش، استخر، حوضچه و وان هم در این منطقه ساخته شده.
چهار مجتمع آبگرم در روستا هست که برای زن‌ها و مردها، بخش‌های جداگانه‌ای دارد. در هر حوضچه هم تقریبا۱۰ تا ۲۰ نفر می‌توانند از آبگرم استفاده کنند.
اسم مجتمع‌ها فیل سنگ، بی بن او، ایران زمین و مرکزی‌ست. آب‌شان هم از چند آبگرم تامین می‌شود، اما بی بن او و شفل از بقیه معروف‌ترند. درجه گرمی آب در اینجا حدود ۴۸ درجه سانتی‌گراد است و در روزهای سرد زمستان قرار گرفتن در آن حسابی می‌چسبد.
بعضی‌ها می‌گویند آبگرم روستای لاویج، ناراحتی‌های اعصاب و مشکلات پوستی را هم خوب می‌کند. آبدهی چشمه‌های آبگرم لاویج حدود ۱۰۰ لیتر در ثانیه است.
وستای لاویج، عسل مرغوبی دارد و به جز عسل، لبنیاتی مثل ماست و کره محلی و شیر هم می‌توانیم از روستایی‌ها بخریم. بهار و تابستان بهترین فصل سفر به یک منطقه ییلاقی‌ست. اما وقتی پای آبگرم به‌میان بیاید، اوضاع متفاوت می‌شود. رفتن به چشمه‌های آبگرم در هوای خنک یا سرد، خیلی لذت‌بخش است. ضمن اینکه جنگل در پاییز خیلی دیدنی می‌شود.